... دانلود ...

عنوان محصول: پاورپوینت تفسير القرآن العظيم (محلي)

پاورپوینت تفسير القرآن العظيم (محلي)

بخشی از متن پاورپوینت تفسير القرآن العظيم (محلي) :

تفسیر الجلالین

‌تفسیر الجلالین, تفسیری موجز بر قرآن کریم تألیف جلال‌الدین مَحلّی و جلال‌الدین سیوطی است. این تفسیر کوتاه, به سبب جامعیت و کمال مطالب, همواره شهره آفاق و مورد عنایت همگان بوده است و مکررا به چاپ رسیده و می‌رسد.

فهرست مندرجات

1 - معرفی اجمالی کتاب
2 - اشتباه در تعیین نویسندگان این تفسیر
3 - روش تفسیر
3.1 - موارد اختلاف سیوطی با محلی
4 - ویژگی‌های کتاب
5 - وضعیت چاپ
6 - فهرست منابع
7 - پانویس
8 - منبع

معرفی اجمالی کتاب

دو تن از عالمان بزرگ, به نوشتن این تفسیر همت گماشته‌اند: جلال‌الدین محلی و جلال‌الدین سیوطی؛ و بدین‌جهت, جلالین نام گرفته است. نخست جلال‌الدین محلی (که از دانشمندان بنام عصر خویش بود) از ابتدای سوره کهف تا پایان قرآن را نوشت و سپس به تفسیر سوره حمد پرداخت و با پایان یافتن تفسیر این سوره, در سال 864 بدرود حیات گفت؛ آنگاه جلال‌الدین سیوطی (متوفای 911) از سوره بقره تا پایان سوره اسرا و سپس, سراسر قرآن را تفسیر کرد و به آن افزود و آن را کامل نمود؛ ولی برای رعایت حق مفسر پیشین, تفسیر سوره حمد را در پایان تفسیر آورد. جالب آنکه جلال‌الدین سیوطی, با قلمی این تفسیر را تکمیل نمود که تفاوتی با قلم پیشین ندارد و مراجعه کننده, حس نمی‌کند که این تفسیر, با قلم دو تن نوشته شده است.
شیوه سیوطی و شیوه محلی در ایجاز و ایفا مطالب, استناد به فهم ظاهر قرآن و آرا برتر سلف, بیان اعراب و تا حدودی قرائات و تبیین برخی نکات یکی است؛ و کمتر می‌توان پی برد که این تفسیر, اثر دو کس است؛ مگر در مواردی‌ اندک که از شمار انگشتان دست تجاوز نمی‌کند.
این تفسیر کوتاه, به سبب جامعیت و کمال مطالب, همواره شهره آفاق و مورد عنایت همگان بوده است و مکررا به چاپ رسیده و می‌رسد.

[1] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیرالجلالین, ج1, ص2, 239.

[2] جمل, سلیمان بن عمر, الفتوحات الالهیه بتوضیح تفسیر الجلالین لِلدقائق الخفیه, ج1, ص7.

اشتباه در تعیین نویسندگان این تفسیر

حاجی خلیفه

[3] حاجی خلیفه, مصطفی ‌بن عبداللّه, کشف الظنون, ج1, ص445.

به اشتباه, تدوین هریک از این دو بخش تفسیر را به مؤلف بخش دیگر نسبت داده است.ذهبی

[4] ذهبی, محمدحسین, التفسیر و المفسّرون, ج1, ص334ـ336.

و بروکلمان

[5] EI 1 , s.v. "Al-Suyu ¦ t ¦ â ¤ " (by Carl Brockelmann) بروکلمان, د.اسلام, چاپ اول, ذیل سیوطی.

نیز به اشتباه تفسیر الجلالین را نام دیگری برای لباب النقول فی اسباب النزول پنداشته و گفته است که سیوطی و محلّی مشترکاً کتاب لباب را تألیف کرده‌اند.

روش تفسیر

مؤلفان این تفسیر, بدون تطویل در بیان وجوه صرف و نحو و قرائت و مانند آن‌ها, بیشتر کوشیده‌اند که با تکیه بر روایات مأثور و سنّت تفسیریِ گذشته, ترجمه‌ای مفهومی از آیات قرآن به شیوه مزجی ارائه دهند.
ایجاز و سبک این تفسیر را می‌توان با تفاسیر موجز متأخری چون الجوهر الثمین فی تفسیر القرآن المبین تألیف سیدعَبداللّه شُبَّر و تفسیر فرید وجدی مقایسه کرد.
در تفسیر الجلالین پس از ذکر هر کلمه, عبارت, جمله یا آیه‌ای از قرآن, توضیحی کوتاه در معنای لغوی آن, اختلاف قرائت, ترکیب نحوی, بیان مبهمات و شأن نزول و معنای کلی آیه آمده است.
بلندترین و مفصّل‌ترین توضیحات درباره شأن نزول برخی آیات است.
این توضیحات به‌ندرت به مباحث فقهی و گاه کلامی برمی‌گردد که در این موارد, هر دو مفسر, رأی فقهی شافعی و دیدگاه کلامی اشاعره را منعکس می‌کنند.
در اینگونه موارد, نقل برخی اسرائیلیات و قصه‌های باورنکردنی متداول است.
اما ذکر نکردن برخی شأن نزول‌های معروف جای شگفتی دارد؛ مثلاً سیوطی در این تفسیر با آنکه دائماً به تعیین مبهمات و شأن نزول‌های غیرمشهور اشاره کرده, در تفسیر آیه (اِنَّماَ وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤتُونَ الزَّکَاهَ وَ هُمْ راکِعُونَ؛

[6] مائده/سوره5, آیه69.

) (راکعون ) را صرفاً به معنای خاشعان یا به جای آورندگان نماز مستحب دانسته است,

[7] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیر الجلالین, ج1, ص147.

[8] سیوطی, جلال‌الدین, لباب النقول فی اسباب النزول, ص107.

که با نقل روایات مختلف گفته است که این آیه در شأن امام علی (علیه‌السلام) نازل شده است.
سیوطی در کار تکمیل این تفسیر, که فقط چهل روز به طول انجامیده است, عیناً به سبک محلّی به تفسیر پرداخته و حتی در تفسیر آیات متشابه از گفته‌های محلّی بهره برده است؛ مثلاً هر دو مفسر در بیان معنای حروف مقطعه می‌گویند که خداوند به مراد خود داناتر است.

[9] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیر الجلالین, ج1, ص544.

با این‌همه, سیوطی نوشته محلّی را برتر از نوشته خود می‌داند و اذعان می‌کند که جز در مواردی معدود (کمتر از ده مورد) با رأی وی مخالفت نکرده است.

[10] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیرالجلالین, ج1, ص239-240.

موارد اختلاف سیوطی با محلی

شیوه سیوطی و شیوه محلی در ایجاز و ایفا مطالب, استناد به فهم ظاهر قرآن و آرا برتر سلف, بیان اعراب و تا حدودی قرائات و تبیین برخی نکات یکی است؛ و کمتر می‌توان پی برد که این تفسیر, اثر دو کس است؛ مگر در مواردی‌ اندک که از شمار انگشتان دست تجاوز نمی‌کند. یک نمونه آن, تفسیر محلّی بر آیه (نَفَخْتُ فیهِ مِن رُوحی؛

[11] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیرالجلالین, ص604.

) است که وی می‌گوید روح, جسمی لطیف است که با نفوذ در آدمی سبب حیات می‌شود.

[12] محلی, جلال‌الدین و سیوطی, تفسیرالجلالین, ص380.

سیو